O twórczości Vincenta van Gogh
Vincent van Gogh żył w latach 1853-1890. Był jednym z najwybitniejszych przedstawicieli impresjonizmu.
Początkowo nic nie zapowiadało, że Vincent van Gogh zostanie malarzem. W roku 1877 zdecydował się bowiem na podjęcie w Amsterdamie studiów teologicznych. Rok później je porzucił i wstąpił do brukselskiej szkoły misjonarskiej. Od roku 1878 do 1879 pracował w belgijskim ośrodku węglowym Borinage jako świecki kaznodzieja. Został jednak zwolniony przez władze kościelne. Przeżył załamanie psychiczne, wtedy też zainteresował się malarstwem.
Na początku Vincent van Gogh zajmował się rysowaniem górników i krajobrazów Borinage
Kopiował także obrazy J. Milleta. Poświęcił także rok czasu na lekcje perspektywy i anatomii. W latach 1881-1882 tworzył głównie litografie i akwarele. Zaczął także tworzyć pierwsze obrazy w technice olejnej. Malował głównie pejzaże, martwe natury, krajobrazy i sceny z życia brabanckich chłopów. Dzieła z tego okresu wyróżniają się ciemnym kolorytem.
W roku 1886 Vincent van Gogh przenosi się do Paryża
W tym czasie korzystając ze wsparcia finansowego brata Theo podejmuje studia w pracowni kierowanej przez Cormona. Okres paryski zaowocował licznymi pejzażami, autoportretami i martwymi naturami. Pod wpływem malarzy impresjonistów zmienił koloryt swoich obrazów.
W roku 1888 rozpoczął się nowy okres w życiu i malarstwie van Gogha. Zamieszkał wówczas w Arles, zaczął tworzyć niezwykle szybko, stosował wiele nowych kolorów. W obrazach starał się wyrazić swoje stany psychiczne i własne uczucia. Z tego okresu pochodzą między innymi: „Słoneczniki”, „Nocna kawiarnia”, „Malarz na drodze”. Podczas pobytu w Arles Vincent van Gogh zaprosił do współpracy między innymi P. Gauguin. Zakończyła się ona bardzo szybko: w ataku szału Vincent rzucił się na Gauguin, a sobie odciął ucho. Mimo że był chory nadal malował. W lipcu 1890 roku popełnił samobójstwo. Jego twórczość doceniono dopiero po śmierci. Pierwsza retrospektywna wystawa prac Vincenta van Gogha miała miejsce w Paryżu w roku 1891.
